Hemisekcja korzenia jest często ostatnią szansą na uratowanie zęba uszkodzonego przez stan zapalny. Zapalenie korzenia zęba jest często spowodowane uszkodzeniem szkliwa w wyniku wypadku lub próchnicy. Przez uszkodzone miejsca bakterie mogą przedostać się do wnętrza zębiny, a stamtąd przez nerw zęba i jego naczynia krwionośne do korzenia zęba. Z powodu zapalenia naczynia rozszerzają się i uciskają nerw – może to prowadzić do silnego bólu. Jeśli stan zapalny nie zostanie wyleczony, może rozprzestrzenić się na tkankę miękką, powodując ropień. Dalsze rozprzestrzenianie się bakterii może doprowadzić do przedostania się do krwiobiegu do serca lub mózgu, wywołując poważne choroby. Resekcja korzenia jest uważana za standardową procedurę chirurgiczną dla utrzymania części zęba.
Hemisekcja – co to za zabieg?
Różnica w stosunku do leczenia kanałowego polega na tym, że leczenie kanałowe polega na leczeniu stanów zapalnych kanałami korzeniowymi od wewnątrz, podczas gdy hemisekcja korzenia wymaga otwarcia dziąseł od zewnątrz aż do końcówki korzenia. Obie procedury często muszą być wykonywane równolegle. Następnie kanał korzeniowy jest zamykany wypełnieniem korzeniowym, aby zapobiec dalszemu wnikaniu bakterii. Jednak obie procedury są wykonywane tylko wtedy, gdy dany ząb jest wart zachowania.
Po zabiegu chirurgicznym lekarz wykonuje koronę lub inne wypełnienie, tak aby powierzchnia rany i leczony korzeń mogły się zagoić bez ryzyka wniknięcia bakterii. Jeśli stan zapalny korzenia jest tak zaawansowany, że leczenie kanałowe jest niewystarczające lub nie jest możliwe z powodu krzywizny kanału korzeniowego, pozostaje tylko hemisekcja korzenia lub usunięcie zęba. Ponadto hemisekcja jest sposobem na utrzymanie zęba między innymi w przypadku złamania korzenia, torbieli lub podejrzenia guza. Zaletą hemisekcji jest to, że dotkniętą tkankę można szybko usunąć za pomocą zabiegu operacyjnego. Jednak wadą jest to, że ta interwencja chirurgiczna dotyczy również kości szczęki i może przeciągnąć się proces gojenia. Kolejną zaletą jest fakt, że prawdopodobieństwo ponownego zapalenia korzenia jest bardzo niskie.
Hemisekcja – jak przebiega?
Na początku lekarz musi przeprowadzić szczegółowe badania i stwierdzić, czy ta metoda jest odpowiednia w tym konkretnym przypadku. Dopiero wtedy, gdy zostanie stwierdzone, że zapalenia nie można leczyć za pomocą leczenia kanałowego, przeprowadza się resekcję korzenia w znieczuleniu miejscowym. Cały zabieg trwa około pół godziny, ale w zależności od przypadku można go wykonać w krótszym czasie. Hemisekcja korzenia w pierwszym etapie polega na usunięciu tkanki zapalnej.
Dziąsła, a także tkanka kostna uszkodzonego zęba są przecięte. W ten sposób lekarz może dotrzeć do wewnątrz. Następnie lekarz usuwa część korzenia. Następnie obszar jest dokładnie dezynfekowany, a kanał korzeniowy jest zaopatrzony w specjalne wypełnienie, dzięki czemu ząb jest dokładnie uszczelniony. Tkanka, która została wcześniej odsłonięta, jest składana i zszywana. Na koniec lekarz przeprowadza badania i sprawdza, czy wszystko przebiegło zgodnie z planem. Około siedmiu do dziesięciu dni po resekcji korzenia rana w tkance miękkiej wewnętrznej zęba w większości przypadków goi się, a szwy można usunąć.
Aby kontrolować gojenie się kości, po mniej więcej trzech do sześciu miesiącach wykonuje się nowe zdjęcia rentgenowskie.
Ryzyko i skutki uboczne resekcji korzenia
Hemisekcja korzenia jest zabiegiem operacyjnym. W związku z tym istnieje ryzyko, jak w przypadku każdej innej operacji, takie jak krwawienie pooperacyjne, infekcje, zaburzenia gojenia się ran, ból, a także obrzęk i zaburzenia czucia języka, podbródka i dolnej wargi. Jeśli jama ustna zostanie podrażniona lub uszkodzona podczas resekcji korzenia, może wystąpić stan zapalny. W przypadku resekcji w górnej części szczęki, rana musi być szczelnie zszyta. Szczególnie w okolicy żuchwy istnieje ryzyko powstania zaburzeń czuciowych po resekcji końcówki korzenia. Jeśli zabieg wykonywany jest na przednich i tylnych zębach, może dojść do drętwienia dolnej wargi.
Może do tego dojść, ponieważ nerw biegnie do dolnych korzeni zęba i jest odpowiedzialny za czucie w dolnej wardze i dolnej części zęba. Uszkodzenie nerwu podczas zabiegu chirurgicznego w wyniku podrażnienia mechanicznego lub późniejszego stanu zapalnego może spowodować dyskomfort. U większości pacjentów objawy ustępują. Jeśli korzenie zębów pacjenta są bardzo blisko siebie, istnieje ryzyko uszkodzenia zdrowych, otaczających korzeni podczas zabiegu. Po zabiegu podobnie jak w przypadku wszystkich zabiegów chirurgicznych należy unikać dużego wysiłku fizycznego.
Złą wiadomością dla uzależnionych od kofeiny i nikotyny jest to, że przez 24 godziny po zabiegu nie wolno palić ani pić kawy i herbaty. Po ustąpieniu miejscowego znieczulenia można ponownie spożywać pokarm. Bezpośrednią ulgę po operacji można odczuć, gdy przyłoży się zimny kompres. Jednocześnie chłodzenie zapobiega krwiakom i obrzękom. Dobra higiena jamy ustnej jest ważna dla dalszego przebiegu gojenia.
